Podróże dla mnie to nie tylko zabytki, przyroda i ludzie, ale także KULINARIA! Moja ciekawość świata w tej dziedzinie ujawnia się ciekawością do nowych smaków. Często zachwyca mnie kolor, kształt i zapach owoców i lokalnego jedzenia, a szczególnie tego ulicznego. Wtedy już nie mogę się powstrzymać od degustacji, nawet gdy to grozi RZADKĄ CHOROBĄ! Często połączone jest to również z odwagą. Dlaczego? Bo niestety niektóre przysmaki „nie wyglądają”, „nie pachną” a i czasem są na granicy akceptowanych przez nas zasad.
UWAGA!!
The Zaraz spotkasz się z porcją wykonanych przeze mnie zdjęć i filmów lokalnego jadła, które:
- Może zachwycić
- Może zbulwersować
- Może pobudzić apetyt
- Może obrzydzić
- Może sprawić, że zamilkniesz
- Może wywołać falę krytyki w moim kierunku
Jedno jest pewne: jeśli masz ochotę, wypowiedz się w komentarzu!
Balut – Filipiny
Bez wątpienia to jedno z najobrzydliwszych dań, jakie można było sobie wyobrazić. Jednym z przekąskowych przysmaków jest balut czyli… jajko z nieuformowanym w środku zarodkiem kaczki, który zjada się w całości! Z piórami, dziobem czy kośćmi. Popularne jest w kuchniach południowej i wschodniej Azji (Kambodża, Wietnam) jednak to na filipinach jest uznawane za narodowe danie. Długość inkubacji ostatecznie przygotowanego dania zależy od upodobań konsumenta.
Przysmak ten spotkałam podczas swoich filipińskich wojaży. I chociaż jestem odważna i lubię próbować różnych dziwolągów to jednak nie dałam rady. Chociaż nie mówię NIE! Może tak jak do wątróbki będę musiała do baluta dorosnąć.
balut – pinterest.com
Abalone (uchowiec) – Korea Południowa
Dość ciekawy stwór morski. Żyje na dnie płytkiego morza przyklejony do skały. Należy do ślimakowatych a odwrócony muszą do dołu przypomina… ruchliwą waginę.
Z uchowcem spotkałam się po raz pierwszy na wyspie Jeju należącej do Korei Południowej. Wyławiane są między innymi przez haenyeo, czyli starsze kobiety nurkujące kilkanaście metrów pod wodą bez butli, jedynie z maską, płetwach i pianką. Prócz uchowca znajdują inne jadalne cudaki wodne.Uważa się, że wybierają najlepsze okazy. Skoro tak, to postanowiłam spróbować abalone w najczystszej i najpopularniejszej postaci, tak jak robią to mieszkańcy wyspy czyli NA SUROWO! Wybrałam sobie z akwarium swoją muszelkę, która powędrowała do kuchni. Wycięto ją z muszelki i cienko pokrojono jak sashimi. Czy smakowało? Chrupało jak chrząstka (czyli nie jakaś wyjątkowa delicja) ale bardzo mi odpowiadał smak wody morkiej jako naturalna przyprawa. Zresztą, zobacz film:)
Uchowca najczęścej dodaje się do sosów deepów czy zup.
Wood apple (feronia słoniowa) – Sri Lanka
Dziwadło totalne. Niby jabłko, ale zęby na łupinie można stracić. Na lankijskim bazarze sprzedawca rozłupywał skorupę maczetą. Nie jest ona tak twarda jak ta kokosowa, ale do dostania się do wnętrza owocu potrzeba silnej ręki. A co w środku? Trudne do określenia w strukturze „coś”: niby kremowe, niby włókniste, z drobinkami. Je się je łyżeczką. W smaku? Dla mnie parszywe! Jakkolwiek możliwe do zjedzenia tylko z dodatkiem cukru nawet przez samych mieszkańców wyspy.
Z feronii robione są również soki sprzedawane w większości sklepów i na straganach. Należy je przed wypiciem porządnie wstrząsnąć, ponieważ ów włókna opadają na dno i napój dzieli się na warstwy (wyglądem przypomina opadające na dno błoto i w ustach ma strukturę wodnistą z dla mnie mało przyjemnymi drobinkami). Gdybym jednak miała wybierać, to smak owocu jest dla mnie bardziej do zaakceptowania niż sok z niego wykonany.
W Internecie doszukałam się wielu informacji, które zachwalają walory zdrowotne feronii: poprawia trawienie, chroni przed malarai, oczyszcza krew i pomaga w pozbywaniu się toksyn, naturalnie dodaje energii, jest zalecany osobom chorującym na cukrzycę, poprawia kondycję wątroby a także wspomaga leczenie po ugryzieniu węża.
Dasz się przekonać do spróbowania?
Skorpion – chiński bazar
Azja jest rajskim miejscem dla odważnych smakoszy. W jednym ze swoich tekstów podsumowujących najciekawsze miejsca warte odwiedzenia w różnych kategoriach Chiny znalazły swoje miejsce w kontekście jedzenia.
Wśród licznych bazarów najbardziej wyróżnia się Dong Hua Men Night Market w Pekinie. Znajdziesz tam żaby, żółwie, rozgwiazdy, pająki, skorpiony, wodne stwory i wiele innych.
Z różnych specjałów, które tam próbowałam najbardziej zapamiętałam trzy: skorpiona, larwę jedwabnika oraz rozgwiazda, Jakie doznania? Bardzo różne! Skorpion jest rarytasem jak ugandyjskie senene (zaraz znajdziesz poniżej). Wysmażone na głębokim oleju z ostrymi przyprawami lub solą jest chrupiące i smakuje jak chips. Przed jedzeniem odłamuję kolec z końca ogona – nie ma takiej potrzeby, ale robię to dla własnego spokoju. Rozgwiazda to też niebo w gębie! Poddaje się ją pewnej obróbce termicznej (chyba smażenie). Zewnętrzna część nie nadaje się do jedzenia, ponieważ jest za twarda. Aby dostać się do tego, co najlepsze ułamuje się ramię i wyjada środek. Jest to coś, co przypomina nasz pasztet i jest bardzo smaczny. Na koniec pozostawiłam sobie larwę jedwabnika, która nie przypadła mi do gustu. Nadziewane są po kilka sztuk na szaszłykowy kijek i smażone w głębokim oleju. Zrywałam zewnętrzną miękką łupinę, aby dostać się do środka. Niby mięsista, niby gąbczasta, niewyrazista. I to by było na tyle.
Senene – smażone świerszcze – gdzieś w Ugandzie
W Ugandzie miałam okazję spróbować smażonej na głębokim oleju szarańczy. Muszę przyznać, że robal wyjątkowo mi posmakował i pomimo, na początku, pewnych oporów, zajadałam się nim później regularnie.
Sprawdź także wpis o STREET FOOD w Ugandzie
Mokh Baza – Sudan
Jedna z najlepszych ulicznych restauracji serwująca doskonałe sudańskie jedzenie. Co prawda jest to jedynie fragment całego ich bogatego menu! To co stało się moim absolutnym numerem jeden to “mokh baza”, której sposób przygotowania pokazano w ostatniej części filmu. PYSZOTKA! To szatkowane naleśniki z zasmażanymi bananami, które wykłada się na talerz, posypuje grubo chałwą, polewa łyżką miodu, i dekoruje odrobiną wiórek kokosowych, rodzynek i kleksem ze słodkiej śmietany. PYSZOTKA!
Mięso renifera – Finlandia
Spośród wszystkich krajów, które do tej pory odwiedziła, Finlandia jest jednym z droższych. Mając tę wiedzę zdecydowałam się spakować do walizki trochę wałówki (:-D). Nie oznaczało to jednak, że zrezygnuję z próbowania lokalnych smaków. Jednym z nich były dania serwowane z mięsa renifera. Zdecydowałam się zatem wybrać w Rovaniemi do Restauracji NILI, słynącej z tradycyjnych receptur lapońskich, arktycznych składników (tak pisą na swojej stronie i karcie menu) a także niezwykłych wnętrz stylizowanych na drewnianą karczmę, dekorowaną porożem i skórami renifera.
Źródło: www.nili.fiOstatecznie na talerzu wylądowała polędwica z renifera w dwóch odsłonach. Jedna w postaci różowego steka a druga długo gotowana (48 godzin). Obie polane ciemnym sosem palony na pieczonych warzywach i pieczonym w formie puree ziemniaczanym. Obok podano także konfiturę z czerwonej porzeczki.
Okazało się, że oprócz wspomnianego renifera, w karcie dań można znaleźć także….
Mięso niedźwiedzia – Finlandia
No właśnie. Myślałam, że wyjątkowość uczty skończy się na reniferze, ale kelner z długą brodą i dowcipnym wdzianku przypominający mieszankę Rumcajsa i świątecznego elfa zaskoczył nas niesamowicie. Co więcej wspominał (a nie sprawdzałam jeszcze prawdziwości jego słów), że w całej Finlandii są tylko 3 restauracje serwujące taki typ mięsa a rocznie zezwala się na odstrzał raptem 40 osobników. Także dania z niedźwiedzia nie tylko dla turystów ale i miejscowych są istnym rarytasem. A co ostatecznie znalazło się na talerzu? Bohaterem stał się kotlet mielony z mięsa niedźwiedzia polany ciemnym, palonym sosem, ułożony na pieczonych warzywach i pieczonym w foremce puree ziemniaczanym. Obok znalazła się także konfitura z czerwonej porzeczki i w małym drewnianym kociołku fiński miód. PYCHOTA! POLECAM!
Mielony z mięsa niedźwiedzia
Kaczenica (percebes) – Portugalia
To dziwadełko trafiło na mój talerz podczas jednej z kolacji w Lizbonie. Pierwszy raz spotkałam się z czymś takim i nie mogłam sobie odmówić skosztowania. Kiedy przyszedł kelner po prostu wskazałam na zdjęciu stwora, którego miałam zjeść. Prawdę mówiąc nawet nie wiedziałam, jak będzie przygotowany – zaufałam kucharzowi.
Na stół kaczenice trafiły ugotowane w delikatnym bulionie. Smakosze doceniają ich morski, słonawy smak. Jak większość owoców morza jada się je rękami. Musiałam uważać, ponieważ były bardzo gorące. Samo to “dziwadełko” składa się z elastycznej “nóżki” i czegoś twardego. Ta niby nóżka jest osłonięta powłoką przypominającą płótno, którą trzeba zerwać, aby dostać się do smakołyku. Najprościej się do tego dobrać próbując oddzielić powłoczkę od stwardniałej części. Wtedy tworzy się elastyczny “lizaczek”, który można zjeść 🙂 SMACZNEGO
Co to w ogóle jest? Kiedy wróciłam do hotelu wygooglowałam, czym jest po portugalsku percebes. Kaczenica. To stworzenie morskie, które upodobało sobie życie na skałkach zalewanych słoną wodą. Sądząc po otrzymanym rachunku, jest to danie luksusowe, ponieważ kilogram kosztuje ponad 100 Euro. W internecie również wyczytałam, że zbieranie ich bywa niebezpieczne, powodując nawet wypadki śmiertelne.
Psi gulasz – Korea Północna
Dania z psiego mięsa – tym goszczą swoich najznamienitszych gości i Chińczycy i Wietnamczycy i Koreańczycy, chcąc zaserwować coś naprawdę wyjątkowego.
Zdaję sobie sprawę, że zaraz rozpętam wojnę. Rozumiem, że spadnie lawina krytyki i zostanę uznana za hipokrytkę najpierw próbując gulaszu psa a potem opłakując ich los na chińskim bazarze (taka była kolejność, a nie odwrotnie). Nie mniej jednak najprawdopodobniej każdy hindus opłakuje krowy, dające nam fantastyczne steki na stole niejednego z nas… aż nam ślinka cieknie na sama myśl.
A TY CO DZIWNEGO MIAŁEŚ OKAZJĘ PRÓBOWAĆ?
Zapisz się do NEWSLETTERA. Jesteś tutaj nieprzypadkowo! Myślę, że możesz znaleźć tutaj jeszcze więcej ciekawych treści. Dla subskrybentów przewidziałam unikatowe materiały 🙂
Join the discussion One Comment